Rozdział VIII

NARRATOR

- Wczoraj Austin nie przyszedł na spotkanie - Ally rozmawiała właśnie z Cassidy, która uważnie jej słuchała. Były u Moonów, bo brunetka od samego dnia ma zły humor i nie miała siły sprzątać. Megan bawiła się z Nelsonem w jego pokoju, wychodzili tylko od czasu do czasu z pokoju się napić lub do toalety. Cass spojrzała gdzieś w bok niewidzącym wzrokiem. Mocno rozmyślała o zachowaniu blondyna. On teraz siedział w sypialni, nie chciał nawet wyjść do swojej najlepszej przyjaciółki z nią porozmawiać. Po prostu było mu wstyd się przyznać, że zapomniał o przyjaciołach dla jednej panny, u której się zasiedział - było mi bardzo przykro z tego powodu - z oczu Allyson poleciało kilka łez.
Cass przytuliła mocno przyjaciółkę i próbowała bardzo ją wspierać w trudnych chwilach.
- Nawet nie dał znaku życia, nie ostrzegł, nic. On jest jedną z najważniejszych osób w moim życiu, a ostatnio się na nim zawodzę. Naprawdę było mi przykro.
- Już dobrze - blondynka pocierała ramię nastolatki.
- Jedynym plusem jest to, że poznałam świetnego gościa, ma na imię Elliot - Ally starła z twarzy ostatnie słone krople i spróbowała się uśmiechnąć, lecz wyszedł z tego tylko grymas.
Tą część rozmowy słyszał właśnie Austin. Zebrał się w sobie odwagę i chciał porozmawiać z przyjaciółką, ale gdy usłyszał, że rozmawiają o nim, postanowił podsłuchać. Wiedział, że to źle, ale nie mógł inaczej. Było mu przykro z powodu, że ją zawiódł, ale gdy usłyszał o Elliocie, w jego serce trafiła ostra strzała zazdrości. Nie wiedział, o co chodzi. W końcu sobie to uświadomił - on kocha Allyson. Próbował o niej w ogóle nie myśleć, spędzał jak najwięcej czasu z Angelą by zapomnieć. Ale tak się nie dało. Uczuć nie dało się ot tak na pstryknięcie palców zmienić. "Co ja sobie w ogóle myślałem do cholery?!" myślał nastolatek. Nie mógł uwierzyć, że tak się zachowuje w stosunku do przyjaciółki.
- Słuchaj Cass, ja się powoli będę zbierać - powiedziała brunetka - Megan!
Meg zleciała szybko na dół po schodach, przeskakując po dwa stopnie.
- Słucham?
- Zostajesz jeszcze u Nelsona czy idziesz do domu? - spytała.
- A mogę jeszcze trochę zostać? Razem z Nel'em malujemy obrazki dla swoich sióstr.
- Awww, to słodkie - nastolatka uśmiechnęła się ciepło - okej, przyjdę po ciebie za jakąś godzinę. Może uda mi się trochę ogarnąć dom.
Jej młodsza siostra pokiwała twierdząco głową i pobiegła z powrotem na górę. Brunetka podeszła do fotela i zdjęła z niego swoją brązową kurtkę, bo dzisiejszy dzień był naprawdę ponury. Potem poszła na korytarz i nałożyła niebieskie trampki. Ucałowała kumpelę i wyszła z jej domu. Szła powoli i rozpryskiwała nogą kałuże na boki. Buty szybko jej przemokły, ale nie przejmowała się tym. Napawała się ciszą i usiadła obok na mokrej ławce. Zaczęła płakać, z nieba zaczął lać deszcz. A ona nadal płakała z bezradności i braku naprawdę mocnej pomocy. Zawsze z takich rzeczy żaliła się Austinowi, ale jak mogła mu to powiedzieć, skoro tu chodziło o niego?
Tymczasem Austin wybiegł z domu, rzucając swojej siostrze krótkie "wychodzę". Musiał poważnie porozmawiać z Ally, by wszystko było po staremu. Musiał przede wszystkim ją przeprosić za swoje zachowanie, naprawdę było mu wstyd. Nie obchodziło go to, że moknie; biegł dalej. Nagle zobaczył płaczącą nastolatkę siedzącą na ławce. Zrobiło mu się smutno i momentalnie usiadł koło niej, przytulając ją bardzo mocno. Allyson odskoczyła przerażona, ale gdy zobaczyła kto to od razu się uspokoiła.
- Ach, to ty - powiedziała obojętnie i stawiała kolejne kroki w stronę domu.
Blondyn wstał szybko i doganiając przyjaciółkę złapał ją za ramię.
- Zaczekaj, o co ci chodzi? - spytał zdenerwowany.
- O co mi chodzi?! - brunetka nie wytrzymała i wybuchła - O co mi chodzi?! Przez te kilka dni się do mnie nie odzywałeś, a potem gdy zgodziłeś się umówić z przyjaciółmi nawet nie przyszedłeś! Nie dałeś znaku życia, nic! Kompletnie nic! Nawet nie wiesz, jak się o ciebie martwiłam. Szkoda, że nie mogę zapanować nad moimi uczuciami - dziewczyna ponownie zaczęła płakać z bezradności. Chłopak przytulił ją mocno do siebie, a ona odwzajemniła uścisk. Tak bardzo go kochała, a sama nie była pewna jego uczuć. Nie chciała zepsuć przyjaźni i uczucia, które łączyło ich kiedyś.
Austin wyciągnął z tylnej kieszeni spodni przyjaciółki klucze i zaprowadził ją do jej domu. Weszli razem. Nastolatek kazał brunetce iść się umyć i przebrać w czyste ciuchy. Sam wziął sobie ręcznik i wytarł sobie włosy i ręce. Gdy skończył zaczętą czynność rozwiesił mokre ubrania i zaczął sprzątać w domu. Posprzątał, poodkurzał i pozmywał. Wyciągnął z lodówki ostatnie zapasy i zrobił omlety na dwie porcje. Po dziesięciu minutach wyszła z łazienki Ally ubrana w szlafrok. Miała na głowie ręcznik suszący jej włosy. Uśmiechnęła się słabo do przyjaciela i usiadła do stołu.
- Dzięki - Z apetytem zaczęła konsumować posiłek. Dosiadł się do niej i zawtórował jej.
Przez dziesięć minut nastała nerwowa cisza. W końcu oboje skończyli jeść i odstawili jednocześnie talerze na szafkę. Uśmiechnęli się do siebie.
- Przepraszam za moje ostatnie zachowanie - złapał ją za dłonie i ścisnął - miałem straszny tydzień.
- A co było tego powodem? - spytała zaciekawiona Ally.
- Bo ja... Ally, ja... muszę ci coś powiedzieć... - zająkał się blondyn.
- Słucham - posłała mu krzepiący uśmiech.
- Ja... - odetchnął głęboko.
Nagle usłyszeli szczęk kluczy w zamku i odskoczyli od siebie natychmiastowo. Do domu wszedł pan Lester Dawson.
- Tata?

------------------------------------------------------------------------------------------------------


Noo, wreszcie skończyłam ten rozdział. Miałam chwilowy zanik weny, ale już powoli do mnie wraca ☻ Przepraszam, że taki krótki, ale tak jakoś wyszło.

CZYTASZ = KOMENTUJESZ

Zamykam 'rozdział' z "5 komentarzy - next" jednakże mam nadzieję, że nadal będziecie tu komentować.

Dedyk dla Pauliny Gdaniec ♥ Buziak ode mnie :*

Piosenka, przy krórej pisałam :

Oraz łapcie to :

Kocham was ♥

Całuję, Cristal :*

PS. A i bym zapomniała! Zapraszam serdecznie na bloga Martyy ♥ na http://austinandally-liveyourdreams-story.blogspot.com/. Dopiero zaczyna i potrzebuje pomocy i motywacji ! *.*